Vervolg: Reisverslag São Miguel

Dag 4: Zwemmen met wilde dolfijnen

Vanmorgen vertrokken we al op tijd naar Ponta Delgada. We werden om 8.30 verwacht bij het bureau van Futurismo, de organisator van onze excursie. De zon scheen deze ochtend al heerlijk en we hoopten dat dit gedurende de tocht zou blijven. Nadat we onze wetsuits, reddingsvesten en regenjacks hadden gekregen volgde er een uitleg over wat we konden verwachten, aan welke regels we ons moesten houden. Uiteraard staan veiligheid voor iedereen en respect voor de dieren voorop dus het is wel belangrijk om hier goede afspraken over te maken. Hoe te water gaan vanuit de boot, welke gebaren maken als je weer in de boot wilt, niet te veel 'spatten' in het water om de dolfijnen niet af te schrikken etc. De marine bioloog vertelde dat we drie verschillende soorten dolfijnen konden zien gedurende de tocht: de gewone dolfijn, de langsnuit dolfijn en de tuimelaar.

Met een zodiac gingen we op weg naar de dolfijnen.

Na deze uitleg liepen we naar de boot. Het was een zodiac, een wat kleinere snelle boot waar plaats was voor acht personen. Onze 'groep' bestond uit vijf personen. Uiteraard ging er iemand mee om de boot te besturen en ook de marine bioloog was aan boord. Met een fijne snelheid gleed de boot door het water, heerlijk zo op open zee met de wind in je haren en de zon op je lijf!

Al vrij snel zagen we de eerste dolfijnen! Prachtig! Nog even vaarden we door tot er een grotere groep was en toen werden de snorkels en maskers uitgedeeld. Heel bewust wordt er tijdens deze tocht niet met vinnen gezwommen, dit is om de dolfijnen niet af te schikken.

We mochten met twee personen afwisselend het water in zodra de dolfijnen in de buurt waren. Op het teken van de bioloog ging je op de rand van de zodiac zitten. Daarna met één been in het water en één been in de boot en bij het volgende teken twee benen over de rand. Daar zaten we dan samen, nu zou het toch echt gaan gebeuren. Nog even wachten tot de dolfijnen ietsje dichterbij waren en ja.. heel voorzichtig lieten we onszelf in het water glijden zoals ons verteld was.

Met de boot mee op weg naar de dolfijnen is al leuk.

Wow, zo'n vijf dolfijnen zwommen onder ons door, wat bijzonder was dat! Het duurde niet zo lang voor ze weer weg waren en we het teken kregen de boot weer in te klimmen. Tja, de dolfijnen gaan hun eigen gang in hun natuurlijke omgeving en houden er geen rekening mee dat jij met ze wilt zwemmen en dat is natuurlijk ook goed zo. Na een paar minuten varen zagen we weer een groep dolfijnen, de volgende twee deelnemers waren aan de beurt. Ondertussen zagen wij vanuit de boot de dolfijnen telkens voorbij zwemmen en uit het water springen, ook fantastisch om te zien! Ook vertelde de bioloog ons volop over de dieren, heel leerzaam.

Aangezien er één persoon toch moeite had met het zwemmen in open zee en de snorkel waren wij direct daarna weer aan de beurt voor onze volgende 'duik'. We zagen alle drie verschillende soorten en één daarvan was een dolfijn die door de bemanning van de boot Lady werd genoemd. Deze dolfijn had een bijzonder kenmerk, een gele vlek op haar lijf vandaar dat ze gemakkelijk herkend werd.

Ook tijdens onze volgende duiken waren de dolfijnen bij ons en tijdens één van onze duiken hoorden we ze zelfs! Eén van de meest bijzondere momenten tijdens deze trip! Na een paar uur gingen we weer terug. De regenjassen kwamen nu goed van pas, het was prachtig weer maar zo op open zee waren we best afgekoeld. Door de adrenaline hadden we daar helemaal geen last van gehad tijdens het zwemmen en kijken op de boot. Dit was een unieke ervaring die we zeker iedereen aan kunnen raden. Als je naar de Azoren gaat mag je dit zeker niet missen.

Bekijk ook zeker even ons filmpje wat we maakten over het zwemmen met de wilde dolfijnen. Je krijgt dan een goede indruk van deze fantastische activiteit.

Wandeling Pico de Mafra

's Middags maakten we nog een wandeling, een prachtige route rondom de Pico de Mafra. De tocht zou zo'n twee uur duren. We startten op de picknickplaats van het dorp João Bom. De weg leidde ons eerst door bossen, echt schitterend. De natuur is er zo overweldigend en het is er zo heerlijk rustig, je komt hier amper nog mensen tegen. Vooraf werden we in het boekje met wandelroutes al gewaarschuwd dat je beter geen hoogtevrees kunt hebben als je deze route loopt. En die waarschuwing was wel geheel terecht. Na het afdalen door de bossen veranderde de route en gingen we langs de steile helling van de Pico de Mafra omhoog! En niet geheel zonder gevaar, de wandelpaden waren soms wel erg smal en de afgrond was dan echt diep maar wat een fantastische vergezichten! Het is hier zo mooi! Het uitzicht op de berg met daarachter de zee en dan de weelderige natuur om je heen, het is bijna niet te beschrijven zo mooi.

Tijdens de wandeling rondom Pico de Mafra zijn we geen andere toeristen tegengekomen.

Als kers op de taart ging het laatst deel van de wandelroute nog door een beschermd natuurgebied. Deze route wordt zeer aanbevolen bij liefhebbers van vogels en het klopt, overal om je heen hoor je vogels fluiten en tjilpen. Het laatste stukje van de route was overigens wel weer lekker pittig, een flinke klim die we morgen zeker nog zullen voelen in onze kuiten. Na zo'n twee uur zagen we onze auto weer staan en reden we weer terug naar ons hotel. Al met al weer een fantastische dag met veel momenten die we niet snel zullen vergeten!

Dag 5: Wandeling Lagoa do Fogo

Deze ochtend stond er wederom een wandeling op ons programma. We reden via Ribeiro Grande naar Lagoa do Fogo. Bij het meeste noordelijke uitzichtpunt parkeerde we onze auto. We waren er al vroeg op de dag, rond 9.00 en rond het kratermeer hing nog veel mist. Even was er twijfel. Zullen we deze wandeling wel gaan maken? Het zicht was nog beperkt en het was op deze hoogte (713 meter) nog nog niet zo heel warm in onze korte broek en shirt.

We besloten toch door te zetten. Hier op het eiland kan het weer zo snel veranderen, dan zou de zon ook zo door kunnen komen bedachten we. We begonnen onze afdaling naar de oever van het meer. En inderdaad, met momenten was de mist even weg en werd ons een blik gegund van het prachtige meer, schitterend! De afdaling via een soort van trap was niet heel moeilijk maar conditioneel best pittig, daar voelden we onze spieren weer. Het pad naar de oever leidde door een zeer fraai beschermd natuurgebied. Omdat we daar zo vroeg op de dag waren liep hier nog helemaal niemand en hoorden we alleen de kolonie meeuwen die daar hun plek hadden.

Uitzicht op Lagoa do Fogo.

Wat een prachtige sfeer hier! Dan weer heel mysterieus in nevel gehuld, dan weer trok de lucht open en had je ongelooflijk mooi uitzicht over het grote kratermeer. Na ongeveer een half uur waren we beneden maar dat was ook in twintig minuten haalbaar. Vanaf de verschillende hoogtes zag je het meer telkens weer vanuit een ander perspectief en regelmatig namen we de tijd om foto's te maken. Hieronder tref je een filmpje van onze wandeling.

Beneden aangekomen was de beloning voor onze inspanning groot. De afdaling was zeker de moeite waard. De rust, de overweldigende natuur om je heen, alleen het geluid van de meeuwenkolonie en het ruisen van de bladeren en het water. Dit is werkelijk één van de mooiste plekken op aarde.

Ook de onvermijdelijke klim terug naar boven was de inspanning meer dan de moeite waard. De mist was bijna helemaal verdwenen en het uitzicht was telkens weer prachtig. Bijna boven aangekomen kwamen we nu wel wat andere wandelaars tegen. Toch blijven de meeste toeristen boven bij het uitzichtpunt en wagen zich niet de afdaling naar beneden en de klim terug naar boven.

---

Tip! voor wie die ook deze wandeling wil gaan maken: begin hier vroeg op de dag aan, tussen half 9 en 9 uur dan is het hier sereen en stil. Laat je niet afschrikken door eventueel laaghangende bewolking of mist, dit is een moment opname en deze kan zo als sneeuw voor de zon verdwijnen. Daarbij is de sfeer ook bij deze mist hier heel bijzonder.

---

Dolfijnen en walvissen spotten

In de middag gingen weer weer naar het bureau van Futurisme voor onze tweede excursie: Dolfijnen en walvissen spotten! We zouden met een catamaran de zee opgaan, spannend! Eenmaal aan boord kregen we eerst een uitleg over veiligheid, praktische uitleg en welke dieren we mogelijk zouden kunnen zien. Daarna mochten we het dek op en gingen we zee op.

Na zo'n tien minuten op open zee zagen we al dolfijnen. En niet een paar, nee tientallen dolfijnen zwommen langs onze boot met ons mee. De catamaran mindere al snel vaart zodat we de dieren goed konden zien. De dolfijnen waren nieuwsgierig naar ons! Ze zwommen onder de boot door, direct langs de boot, voor de boot uit en langs de zijkant. Soms waren ze even onder water om vervolgens prachtige sprongen uit het water te maken, wat een schitterend schouwspel!

De kapitein had geen haast en we kregen ruim de tijd om dit alles goed te zien en te fotograferen. Na enige tijd gingen we weer verder en al snel zagen we de volgende groep dolfijnen. Dolfijnen zijn overigens zeer sociale dieren en je zult ze dan ook altijd in groepen zien. Wederom vonden de dieren het prima dat we naar ze keken en ze kwamen ook dit keer weer onder, langs en voor de catamaran. Ook nu kregen we uitgebreid de tijd om hiervan te genieten. Het blijft toch altijd heel speciaal als je dolfijnen ziet!

Tijdens deze excursie zagen we veel dolfijnen maar helaas geen walvissen.

Daarna werd ons medegedeeld dat we weer verder zouden varen om te kijken of er ook nog walvissen in de buurt waren. Gedurende deze periode van het jaar komt hier vooral de potvis voor en deze zwemt ook in de buurt van het eiland São Miguel.

Alle dieren die hier leven in zee en die tijdens een excursie gespot worden leven in hun natuurlijke omgeving. De dieren zijn niet gemerkt, ze worden ook niet gevoerd en er wordt geen gebruik gemaakt van radar. Alles gebeurt dus op natuurlijke wijze. Als de dieren er op dat moment niet zijn worden er dus ook geen middelen ingezet om ze te lokken of wat dan ook, alles vindt hier plaats met respect voor de dieren op de eerste plaats.

De bemanning van de catamaran nam echt de tijd om deze grote vrienden te vinden maar de potvissen lieten zich vanmiddag jammer genoeg niet zien. Maar het grote aantal dolfijnen waar we uitgebreid van hadden genoten en de heerlijke tocht op de catamaran maakte dit zeker goed. Deze excursie was dan ook zeer de moeite waard.

Dag 6: Lagoa Furnas

Eén van de grootste kratermeren van São Miguel is Lagoa Furnas. Dat stond vandaag op ons programma want wie naar São Miguel op vakantie gaat zou dit zeker niet mogen missen. Het is dan ook één van de beroemdste meren op het eiland. Bij het meer zijn tevens nen. Een natuurverschijnsel dat we nog niet eerder gezien hadden dus we waren zeer benieuwd!

We parkeerden onze auto in het plaatsje Furnas. Dit is een wat grotere plaats met verschillende restaurantjes, kleine winkeltjes en zoals alle dorpjes op het eiland een prachtig kerkje. Uiteraard is het mogelijk om je auto direct bij het meer te parkeren maar wij vonden het leuk om ook wat van Furnas zelf te zien en de omgeving. Vanuit Furnas liepen we naar het startpunt van een wandelroute die ons via mooie wandelpaden leidde naar het kratermeer. Onderweg genoten we weer van het indrukwekkende groene landschap. De weilanden met de koeien, de leuke jonge kalfjes en zelfs een nestje jonge katjes kwamen we tegen, schattig! Nog even een helling op door de bossen, nog een klein stukje afdalen en daar zagen we het meer al door de bomen verschijnen.

We zagen tijdens onze wandeling naar Lagoa Furnas veel koeien.

Dit was inderdaad wel één van de grootste meren die we hier gezien hadden. Ook de geur van zwavel kwam ons al tegemoet, dit is gebruikelijk bij deze vulkanische bronnen. We zagen de damp van het hete water al. In de omgeving zijn er iets meer dan twintig bronnen waar water uitkomt. Soms is het water lekker warm zodat je er een bad in kunt nemen. Het bronwater is trouwens officieel als geneeskrachtig verklaard en zou goed zijn voor diverse kwalen als je er in baadt.

Andere bronnen zijn zo warm dat je er een maaltijd kunt bereiden en dat wordt dan dus ook gedaan. Je ziet er 'bergjes aarde' waar een bordje bij staat met de naam van een restaurant. In de grond, onder dat 'bergje aarde' dus, zit een goed afgedekte stoofpot waar heerlijke maaltijden in worden bereid. Een van de restaurants is Tony's in Furnas. Daar staat dan ook de traditionele Cozido, de vulkanisch gekookte maaltijd. Het schijnt dat in de weekenden ook lokale families hier hun maaltijden bereiden. Terwijl zij zwemmen of een tochtje op de waterfiets maken in het meer gaart hun maaltijd in de grond en na een paar uur kan de hele familie er van genieten tijdens een picknick!

Bij het meer en de bronnen kun je trouwens ook komen met een georganiseerde excursie. Ook toen wij er waren arriveerde er een bus met toeristen. De hete bronnen die wij bezochten zijn door middel van hekjes afgezet zodat je jezelf niet kunt verbranden. Het water borrelde op diverse plekken uit de grond, echt een bijzonder schouwspel. Eén bron spuwde zelfs modder naar boven.

Warme vulkanische bron bij Lagoa Furnas.

Het was echt de moeite waard om te bezoeken. Aan de ene kant het mooie Lagoa das Furnas, waar je overigens ook een hele mooie wandeling omheen kunt maken. Aan de andere kant de hete bronnen met het borrelende water en modder, de stoom en zwavelgeur die van de bronnen komt. En dit alles weer omgeven door de fraaie groene natuur die het eiland rijk is. Wederom een leuke activiteit!

De middag brachten we door in de wellness van het hotel Pedras do Mar. Heerlijk in de sauna en het Turks stoombad om daarna een verkoelende duik te nemen in het buiten zwembad. Het uitzicht vanuit het zwembad over zee was schitterend! Daarna nog even in het lekker warme binnen zwembad met de waterval en de massagestralen. Dit konden we na alle wandelingen van de afgelopen dagen prima gebruiken. Heerlijk!

Dag 7: Wandeling naar de verborgen waterval Salto do Cabrito

Onze laatste dag alweer, wat gaat het toch snel. Vandaag brachten we een bezoek aan Caldeiras. Daar kun je een heet bad nemen in de kleine thermen en dat is tevens het beginpunt van een mooie wandeling. Tijdens deze wandeling loop je onder andere door groene bossen, langs de wilde rivier Ribeira Grande en zie je de verborgen waterval Salto do Cabrito.

Via de aangegeven route uit ons boekje met wandelroutes kwamen we al snel in de weelderige bossen en liepen we berg opwaarts. De route werd al snel avontuurlijker, via smalle ijzeren bruggetjes met enge dieptes liepen we heel voorzichtig richting naar wat het hoogtepunt zou zijn, de waterval Salto do Cabrito. Nog een lange steile trap te gaan en daar bereikten we de waterval. Goed dat onze spieren inmiddels na al die dagen wandelen wat waren gewend aan het klimmen en dalen, dit ging ons nu al een stuk beter af. Jammer dat dit de laatste dag was.

Salto de Cabrito.

Op stap met canyonisten

Bij de waterval waren uiteraard meer toeristen. Er stond ook een busje waar een klein groepje mensen uitstapte, ze hadden allen wetsuits aan en helmen op. Bij de bijeenkomst met de host van TUI hadden we al gehoord dat de echte avonturiers op São Miguel ook aan canyoning kunnen doen, heel toevallig troffen we bij deze waterval een groepje waaghalzen. Dit trok onze aandacht, dat zou echt heel spectaculair zijn in deze omgeving met de diepe afgronden die we onderweg waren tegengekomen.

Omdat we nooit ongevraagd foto's van mensen nemen vroegen we of we wat foto's mochten maken van ze. Eén van de vriendelijke begeleiders, Paolo, nodigde ons direct uit om een stuk met ze mee op pad te gaan om zo wat foto's en filmpjes te kunnen maken. Daar hoefden we niet lang over na te denken, natuurlijk gingen we mee op pad! Het eerste deel liepen we een stukje met hun route mee. Daarna legde Paolo ons uit dat zij eerst naar de top zouden lopen, het begin van hun afdaling door de rivier naar beneden. Als wij dan langs de oever van de rivier Ribeira Grande zouden lopen zouden we allemaal bij weer een andere waterval uitkomen. Zij bovenaan en wij zouden dan onder bij de waterval uitkomen zodat we hun afdaling konden zien. Zo gezegd zo gedaan.

De wandeling langs de oever van de rivier duurde zo'n twintig minuten. Paolo had ons verteld dat we waarschijnlijk de waterval met droge voeten zouden kunnen bereiken. Hier begon voor ons het avontuur pas goed! Via kleinere stenen, grotere rotsblokken, dan weer via een gladde bergwand klauterden, klommen, sprongen en hopten we ons een weg door de rivier. Veel keien waren behoorlijk glad dus het was goed oppassen waar je je voeten plaatste. En toen ineens, ja daar was de tweede waterval. Een waterval die dus pas echt verborgen is en die maar weinig toeristen zien.

Canyonisten in actie bij een echte verborgen waterval.

Omdat onze route via de rivier wat korter was dan de route van de groep 'afdalers' hadden wij de waterval eerder bereikt dan zij en konden we even bijkomen van deze avontuurlijke tocht. Wat een mooie plek weer! Met die overweldigende natuur die we nu al meer hadden gezien op dit eiland en alleen het geluid van klaterende water van de waterval om je heen.

Na enige tijd arriveerde ook de groep canyonisten bij de waterval, met dit verschil dat zij boven stonden en wij beneden. Het weerzien was hartelijk! Na een goede instructie daalde eerst Paolo zelf af naar beneden zodat hij zo de vier deelnemers van deze excursie kon opvangen. Onze bewondering was groot, wat moedig om zo af te dalen langs de steile rotswanden bij deze waterval!

Eenmaal beneden namen ze even rust voordat ze verder gingen. Via de rivier, zij gewoon door het water, wij via de keien en stenen gingen we door naar de volgende afdaling. Het bruggetje met de super steile afgrond waar we deze ochtend eerder al hadden gelopen was nu het volgende 'foto-momentje'. In ons boekje met wandelroutes stond dat deze route niet geschikt was voor mensen met hoogtevrees, zij gingen er dus via een 'touwtje' zo naar beneden naar de afgrond. Uiteraard waren ze goed gezekerd en weten de begeleiders heel goed wat ze doen maar dit zouden we zelf denk ik niet durven. Wat een mooi schouwspel. Echt heel spectaculair om te zien!

Als laatste afdaling was de afdaling bij de waterval waar we deze groep hadden ontmoet, de Salto do Cabrito. Nog wat meters daalden ze af via en door de waterval en dan even wachten op een vlak stuk. Daarna ging de koppeling los en stond hen een sprong van enkele meters in de rivier te wachten. Dat was het eindpunt van de excursie. Applaus! Wat zag dit er spectaculair uit en wat was dit leuk om te zien. We wisselden mailadressen uit en spraken af contact te houden en foto's uit te wisselen.

Bekijk hieronder ook zeker even het filmpje wat we maakten van de Canyonisten is actie.

Nog even kletsen we na met wat Paolo en wat deelnemers en daarna vervolgden we onze route. We haakten aan bij de uitgezette route met geel/rode markering en begonnen aan onze terugweg. De route leidde ons wederom met klimmen en dalen door de bossen en na enige tijd wees de markering ons dat we rechtsaf moesten, een pad door. Toen we het pad bekeken zagen we al snel een obstakel. Er waren werkzaamheden waardoor het over een stuk van zo'n twintig meter slecht begaanbaar was en er stroomde flink wat water over het pad. Er stonden vrachtwagens en een shovel waardoor het pad voor ons onbegaanbaar leek. Terwijl we stonden te twijfelen wat we zouden doen zwaaiden de werklui naar ons dat we er wel door konden. En toen we daar aankwamen gebaarde één van de mannen dat hij met de shovel naar ons zou rijden, dan konden wij voor in de laadbak (voor het zand) gaan staan en zou hij ons naar de overkant van het water brengen. Top! Wat een lieve, vriendelijke mensen hier op het eiland! Zo konden we onze terugweg alsnog voortzetten en na enige tijd bereikten we weer ons startpunt in Caldeiras.

Wat een leuke dag! En wat was het, mede door onze ontmoeting met de groep avonturiers anders dan dat we bedacht hadden, leuk! Jammer dat dit onze laatste dag op São Miguel was.

Lees verder en conclusie

Terug naar vorige pagina.